"Ik heb het nog lang tegen kunnen houden maar... nu gaat hij naar het voortgezet.'' Hoor ik een vrouw zeggen in de supermarkt.
Met een doos vol energie drank in haar handen komt ze een bekende tegen, de twee raken in gesprek en ik hoor haar zeggen dat ze energie drank voor haar zoon koopt omdat ze het niet langer tegen kan houden nu hij op het voortgezet onderwijs zit.
Even sta ik stil en herhaal de woorden in mijn hoofd die ik net hoorde...
Er gaan veel dingen schuil in de woorden van deze vrouw want wat ze eigenlijk zegt is dat ze haar verantwoordelijkheid los laat. Eerder schreef ik hier ook al een blog over en het is een onderwerp wat steeds vaker aan het licht komt. Wat ik mij afvraag is wat deze vrouw ertoe doet bewegen om iets wat ze heel lang heeft tegen gehouden dan toch koopt. Ook vraag ik mij af wat eerder de reden is geweest waarom ze het tegen hielt. Tellen die waarden dan nu niet meer? Is energie drank vanaf het voortgezet onderwijs wél gezond? Welke waarde heeft zij eerder aan haar woorden laten hechten óf heeft ze niet het vermogen om haar zoon goed uit te leggen waarom energie drank ongezond is?
Allemaal vragen die door mijn hoofd spoken op de terugweg naar huis. Zonder een oordeel te vellen over deze mevrouw, voel ik de behoefte hier iets over te delen want ik merk, óók in mijn eigen omgeving, dat ouders steeds vaker hun verantwoordelijkheid los laten met betrekking tot de opvoeding van hun kinderen.
Wanneer je keuzes maakt met betrekking tot de opvoeding van jouw kinderen, doe je dit vanuit een bepaald perspectief die te maken hebben met jouw normen en waarden. Je geeft hierbij aan dat deze normen en waarden belangrijk voor jou zijn en dat je hierin serieus genomen wilt worden. Als je deze keuzes overboord gooit, zonder gegronde reden, dan geef je jouw kind een vrijbrief tot disrespect naar hun medemens. En niet alleen hun medemens, ook naar henzelf. Dit klinkt verwarrend maar is heel simpel.
Als ouder voed jij je kind op vanuit een waarde die voor jouw belangrijk, dit is jouw eigenwaarde. Soms heb je dit jaren gedaan of zelfs hun hele leven tot een bepaalde leeftijd waarin het puberbrein de overhand krijgt. Juist in deze periode is het van groot belang om deze waarden vast te houden en goed te onderbouwen. Onbewust creëer je een onwaardig gevoel wanneer je je overtuigingen loslaat zonder onderbouwing. Eigenlijk zeg je tegen jouw kind, ''ik ben het niet waard om naar te luisteren''. Deze gedachte zal doorvoeren in het DNA van jouw kind, óók hij of zij zal een gevoel van eigenwaarde negeren en zichzelf respectloos behandelen.
Maar ook de mensen waarmee jouw kind te maken zal hebben, de leerraar op school, de coach bij het voetbalteam of de rijinstructeur van de rijschool. Allemaal zal hij of zij ze respectloos behandelen, niet naar ze luisteren en steeds meer verwijderd raken van hun eigenwaarde en die van de maatschappij.
Dus maak je keuzes vanuit jouw perspectief, normen en waarden óf overtuiging, onderbouw ze vanuit jouw eigenwaarde. Wil je ze los laten omdat je er andere gedachtes over hebt gekregen, onderbouw ze dan nog sterker en stel je hierbij kwetsbaar op tegenover jouw kind, geef fouten toe en blijf in gesprek want los laten betekend niet alle remmen los.
Wil je reageren op de blog of heb je een vraag over dit onderwerp? Laat het mij weten, ik ben er voor je.
Liefs Idske
Reactie plaatsen
Reacties